Czarna Góra (Pasmo Przedbabiogórskie)
 Widok z Łoska | |
| Państwo | |
|---|---|
| Pasmo | |
| Wysokość |
858 m n.p.m. |
Położenie na mapie Beskidu Żywieckiego, Małego i Makowskiego  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
 49°40′45,5″N 19°26′54,6″E/49,679306 19,448500
| |
Czarna Góra, Cicha Góra – najwyższy szczyt Pasma Solnisk, mierzący 858 m n.p.m. Według regionalizacji Polski opracowanej przez Jerzego Kondrackiego, razem z całym Pasmem Solnisk stanowi część Pasma Przedbabiogórskiego i należy do Beskidu Makowskiego[1]. Na mapach i w przewodnikach turystycznych zazwyczaj zaliczany jest do Beskidu Żywieckiego[2].
Czarna Góra znajduje się na południowo-zachodnim końcu Pasma Solnisk, na granicy Lachowic i Koszarawy. Sąsiaduje od wschodu z Kobylą Głową (841 m). Południowe stoki opadają do doliny Koszarawy i są w dużym stopniu bezleśne, zajęte przez wysoko wspinające się na stoki Czarnej Góry pola i zabudowania przysiółków Koszarawy. Zachodnie oraz północne stoki opadają do doliny Lachówki i tylko w ich dolnej części znajdują się zabudowania przysiółków należących do Lachowic. Północne i wschodnie stoki Czarnej Góry są niemal całkowicie zalesione. Przez szczyt nie prowadzą żadne szlaki turystyczne, natomiast północne stoki góry trawersuje droga leśna[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Jerzy Kondracki: Geografia regionalna Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 1998. ISBN 83-01-12479-2.
- ↑ a b Beskid Śląski i Żywiecki. Mapa 1:50 000. Kraków: Wyd. „Compass”, 2011. ISBN 978-83-7605-084-3.