Hlinik
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Pasmo | |
| Wysokość |
1495 m n.p.m. |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
 49°11′24,1″N 19°54′13,4″E/49,190028 19,903722
| |
Hlinik (słow. Hlina, Hlinský kopec) – zalesione wzgórze będące zakończeniem Kniaziowej Grani w słowackich Tatrach Zachodnich[1]. Ma wysokość 1495 m i nie jest to szczyt, gdyż nie ma wierzchołka wznoszącego się ponad grań. Jego południowo-zachodnie i południowo-wschodnie stoki opadają do doliny Hliny. Spływający jej dnem Wielki Hliński Potok zatacza łuk wokół Hlinika. Stoki północno-wschodnie opadają do Doliny Cichej[2].
Hlinik jest niedostępny turystycznie. Dawniej jednak, w czasach pasterskich był dość znany. Były na nim i u jego podnóży polany, są jeszcze zarastające ich pozostałości[3]. Jerzy Mieczysław Rytard napisał o nim książkę Koleba na Hliniku[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski: Wielka encyklopedia tatrzańska. Poronin: Wyd. Górskie, 2004. ISBN 83-7104-009-1.
- ↑ Tatry Zachodnie słowackie i polskie. Mapa turystyczna 1:25 000. Warszawa: Wyd. Kartograficzne Polkart Anna Siwicka, 2005/06. ISBN 83-87873-36-5.
- ↑ Turystyczna mapa Słowacji. [dostęp 2012-01-10].
- ↑ Józef Nyka: Tatry słowackie. Przewodnik. Wyd. II. Latchorzew: Wyd. Trawers, 1998. ISBN 83-901580-8-6.