Kopysno
49°41′02″N 22°38′21″E/49,683889 22,639167| wieś | |
 Zabytkowa cerkiew | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Sołectwo | |
| Liczba ludności (2020) |
1[2] |
| Strefa numeracyjna |
16 |
| Kod pocztowy |
37-742[3] |
| Tablice rejestracyjne |
RPR |
| SIMC |
0602383[4] |
Położenie na mapie gminy Fredropol  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa podkarpackiego  | |
Położenie na mapie powiatu przemyskiego  | |
| 49°41′02″N 22°38′21″E/49,683889 22,639167[1]
| |
| Strona internetowa | |
Kopysno (również Kopyśno, Kopystno, w latach 1977–1981 Kopystno) – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie przemyskim, w gminie Fredropol[4][5].
Administracyjnie wieś jest częścią sołectwa Rybotycze[6].
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa przemyskiego.
Kopysno leży na stoku góry Kopystanki, na Pogórzu Przemyskim i jest oddalone ok. 3 km od miejscowości Rybotycze. Wieś lokowana była w I poł. XV wieku, na prawie wołoskim. Z roku 1408 pochodzi informacja o lokacji cerkwi pw. Pokrowy Matki Bożej, grodziska i dworu. Przez kilka wieków wieś stanowiła gniazdo rodu Kopystyńskich, którego najwybitniejszymi przedstawicielami byli Michał Kopystyński, ostatni prawosławny biskup (władyka) przemyski, zagorzały przeciwnik unii brzeskiej oraz Zachariasz, pisarz i polemista.
W połowie XIX wieku właścicielami posiadłości tabularnej w Kopysnie byli Antoni i Józef Tyszkowscy[7].
W II Rzeczypospolitej wieś położona powiecie dobromilskim województwa lwowskiego. We wrześniu 1945 wieś została spalona przez oddział UPA, sotnia „Łastiwki”, która zamordowała tu 6 Polaków. Po wojnie wielu mieszkańców opuściło wieś w związku z wysiedleniem na teren Ukrainy i w czasie akcji „Wisła”[8].
We wsi znajduje się zabytkowa murowana cerkiew greckokatolicka wybudowana w roku 1821 z ikonostasem według szkoły rybotyckiej z dzwonnicą i niewielkim cmentarzem oraz kapliczka ustawiona na pamiątkę zniesienia pańszczyzny w 1848 r.
Kopysno leży w obrębie Parku Krajobrazowego Pogórza Przemyskiego i znajduje na Obszarze Specjalnej Ochrony (OSO) – PLB 180001 Pogórze Przemyskie. Na terenie wsi znajduje się rezerwat krajobrazowy „Kopystańka”, „Zespół użytków ekologicznych Kopysno” oraz pomniki przyrody – 2 dęby szypułkowe.
Do wsi można dojechać drogą gruntową. Ponadto przez Kopysno przechodzi czerwony szlak turystyczny z Przemyśla do Sanoka oraz szlak żółty, łączący zniesienie Suchy Obycz z Kopystanką.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 58150
- ↑ Raport o stanie gminy w roku 2020. Stan ludności 31.12.2020 str. 5 [dostęp 2022-01-22]
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 507 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
- ↑ a b GUS. Wyszukiwarka TERYT
- ↑ Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ Strona gminy, sołectwa. [dostęp 2018-04-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-04-09)].
- ↑ Skorowidz wszystkich miejscowości położonych w królestwie Galicyi i Lodomeryi jakoteż w wielkim księstwie Krakowskiem i księstwie Bukowińskiem, pod względem politycznej i sądowej organizacyi kraju wraz z dokładnem oznaczeniem parafii, poczt i właścicieli tabularnych, ułożony porządkiem abecadłowym. Lwów: Karol Wild, 1855, s. 94.
- ↑ Szczepan Siekierka, Henryk Komański, Krzysztof Bulzacki, Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na Polakach w województwie lwowskim 1939–1947, Wrocław: Stowarzyszenie Upamiętnienia Ofiar Zbrodni Ukraińskich Nacjonalistów, 2006, s. 130, ISBN 83-85865-17-9, OCLC 77512897.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Kopysno, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IV: Kęs – Kutno, Warszawa 1883, s. 388.
| Wsie | |
|---|---|
| Części wsi |
|
| Nieistniejące wsie |
