Munczolik
 Widok z Kopca | |
| Państwo | |
|---|---|
| Położenie | |
| Pasmo | |
| Wysokość |
1356 m n.p.m. |
Położenie na mapie Beskidu Żywieckiego, Małego i Makowskiego  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
 49°32′00,6″N 19°17′49,0″E/49,533500 19,296944
| |
Munczolik lub Sypurzeń (1356 m) – szczyt w Grupie Pilska w Beskidzie Żywieckim (na Słowacji są Oravské Beskydy). Znajduje się w głównym grzbiecie Beskidu Żywieckiego pomiędzy Kopcem (1391 m) a Przełęczą Cudzichową (ok. 1300 m) oddzielającą go od Palenicy (1343 m). Przez Munczolik przebiega granica polsko-słowacka oraz Wielki Europejski Dział Wodny. Północne stoki są polskie i opadają do doliny potoku Sopotnia, południowe do doliny słowackiego potoku Mutnianka[1].
Munczolik jest jednym z 10 najwyższych szczytów w całych polskich Beskidach. Prawdopodobnie pierwotna nazwa szczytu to Munczolik, nazwę Sypurzeń wprowadził do literatury Kazimierz Sosnowski'[2]. Władysław Krygowski w przewodniku po Beskidach podaje: "Sypurzeń (1356 m), zw. na niektórych mapach Szczawiną"[3] Mapa Geoportalu podaje również nazwę Szczawinka i wysokość 1343 m[4].
Munczolik jest niemal całkowicie zalesiony. Jedynie dolną część jego polskich, północno-zachodnich stoków nad Przełęczą Cudziechową zajmuje Hala Cudzichowa. Dawniej istniała również polana na północnych, polskich stokach Munczolika, jednak obecnie zarasta lasem[4]. Przez Munczolik prowadzą dwa szlaki turystyczne. Górne partie szczytu porasta górnoreglowy las świerkowy, szlak turystyczny prowadzi tutaj graniczną przecinką. Zachodnie stoki po polskiej stronie są strome i kamieniste. Na wschodnich stokach Munczolika za wąskim pasem lasu znajduje się po polskiej stronie niewielka polana Tanecznik[2].
Nazwa szczytu jest pochodzenia wołoskiego i rozpowszechniona jest w całych polskich, słowackich i rumuńskich Karpatach. Pochodzi od słowa munczoł, munczolik oznaczającego porośnięty lasem i dobrze wyodrębniony grzbiet lub szczyt[2].
Szlaki turystyczne[edytuj | edytuj kod]
schronisko na Hali Rysianka – Trzy Kopce – Palenica – Munczolik – Hala Miziowa (Główny Szlak Beskidzki)
słowacki szlak graniczny
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Beskid Śląski i Żywiecki. Mapa 1:50 000. Kraków: Wyd. „Compass”, 2011. ISBN 978-83-7605-084-3.
- ↑ a b c Stanisław Figiel, Piotr Krzywda: Beskid Żywiecki. Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, 2006. ISBN 83-89188-59-7.
- ↑ Krygowski Władysław: Beskidy Śląski – Żywiecki – Mały i Makowski (część zachodnia), wyd. III poprawione i uzupełnione, Sport i Turystyka, Warszawa 1974, s. 362;
- ↑ a b Geoportal. Mapa topograficzna i satelitarna. [dostęp 2012-09-10].