Niżnia Koprowa Przełęcz
 Widok z Doliny Hlińskiej | |
| Państwo | |
|---|---|
| Wysokość |
2094 m n.p.m. |
| Pasmo | |
| Sąsiednie szczyty | |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
 49°10′24,4″N 20°03′04,6″E/49,173444 20,051278
| |
Niżnia Koprowa Przełęcz (słow. Nižné Kôprovské sedlo) – położona na wysokości 2094 m n.p.m.[1] (według wcześniejszych pomiarów 2120 m) wąska przełęcz w głównej grani odnogi Krywania, pomiędzy Koprową Turnią (2213 m) a Koprowymi Czubami (a dokładniej Zachodnią Koprową Czubą. Jest to najniższa przełęcz w grani łączącej Hlińską Turnię (2341 m) z Koprowym Wierchem (2366 m). Przejście przez przełęcz łączy Dolinę Hlińską z Doliną Mięguszowiecką, bezpośrednio ponad kotłem Małego Stawu Hińczowego w Dolince Szataniej. Dawniej przełęczą tą chodzili koziarze i turyści, obecnie nie jest wykorzystywana. Szlak turystyczny prowadzi przez położoną wyżej (2148 m) Wyżnią Koprową Przełęcz. Niżnia Koprowa Przełęcz znajduje się jednak w rejonie dopuszczonym do uprawiania taternictwa[2].
Dawniej trasa z Zakopanego przez Dolinę Gąsienicową, Liliowe, Zawory i Dolinę Hlińską do Doliny Mięguszowieckiej prowadziła właśnie przez Niżnią Koprową Przełęcz. Trasa ta została dla turystów zamknięta[2].
Pierwsze odnotowane przejścia turystyczne:
- latem – Walery Eljasz-Radzikowski, Juliusz Bukowski, Juliusz Walewski, A. Domagalski z przewodnikami z Zakopanego, 23 sierpnia 1879 r.,
- zimą – Gyula Andor Hefty i Gyula Komarnicki, 21 kwietnia 1912 r.
Wcześniejsze letnie wejścia w tym rejonie mogły dotyczyć Niżniej lub Wyżniej Koprowej Przełęczy[3]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Úrad geodézie, kartografie a katastra Slovenskej republiky, Produkty leteckého laserového skenovania.
- ↑ a b Władysław Cywiński. Grań Baszt. Przewodnik szczegółowy, tom 15. Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2009, ISBN 978-83-7104-041-2.
- ↑ Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część V. Cubrynka – Skrajna Baszta. Warszawa: Sport i Turystyka, 1954, s. 22–28.